.png)
Kiona werkte sinds 2012 voor Stichting Philadelphia Zorg als coördinerend begeleider. In deze functie met wisselende diensten deed zij het liefst avond- en slaapdiensten. Op 24 maart 2019 stopte haar werk abrupt, toen zij werd getroffen door een herseninfarct. Kiona zat drie maanden in revalidatiecentrum Adelante. Na een eerste afspraak bij de bedrijfsarts had zij een kennismakingsgesprek met Liesbeth de Wijs, coach-consultant bij Effectyf.
Kiona vertelt: “in de twee jaar dat ik ziek was heb ik allerlei onderzoeken en testen moeten ondergaan, zoals neuropsychologische onderzoeken en een functie mogelijkhedentest. Dat was zwaar want ik werd geconfronteerd met mijn beperkingen. Daar moest ik mee leren omgaan en Liesbeth heeft mij daarbij geholpen. Daarnaast ondersteunde zij mij in het proces van aanvraag en afhandeling van mijn WIA-aanvraag. Liesbeth is als coach oprecht betrokken, zo kwam ze tijdens de coronapandemie (met wederzijdse voorzichtigheid) op huisbezoek. Ik vind die persoonlijke benadering heel prettig. Bovendien was er een nauwe samenwerking tussen alle betrokkenen: mijn leidinggevende van de Philadelphia Stichting, de bedrijfsarts en mijn coach.”
“De uitkomst van mijn traject is dat ik voor 80-100% ben afgekeurd. Ik vond deze beslissing heel erg moeilijk en confronterend. Samen met Liesbeth onderzocht ik of mijn werk passend kon worden gemaakt, zodat ik kon re-integreren op mijn eigen werkplek. Maar uiteindelijk besefte ik dat bepaalde werkzaamheden niet meer lukten, zeker niet in combinatie met mijn privéleven. Blijkbaar moest ik eerst zelf ervaren waar ik tegenaan liep, voordat ik me bij de beslissing kon neerleggen. Ik krijg nu een IVA-uitkering: dit is een uitkering voor mensen die volledig arbeidsongeschikt zijn en dat in de toekomst waarschijnlijk ook blijven. Deze uitkomst geeft rust; de buitenwereld heeft vaak een bepaald beeld van je, maar nu voel ik geen druk meer om daaraan te voldoen.”
“Ik moest mezelf opnieuw leren kennen, anders leren omgaan met situaties, rouwen om wat ik niet meer kan en mijn werk loslaten. Ik moest terug naar de basis om mijn grenzen opnieuw af te stellen. Op dit moment zie ik de toekomst positief tegemoet. Ik zou anderen in een soortgelijke situatie willen meegeven: doe in je eigen tempo wat jij graag doet. Niets of niemand kan jouw tempo voor jou bepalen. Probeer niet alleen te kijken naar de belemmeringen die je ervaart, maar juist te genieten van wat je wél kan.”
Ben jij net als Kiona gebaat bij een re-integratiecoach met veel kennis van niet-aangeboren hersenletsel?
Neem contact met ons op.
